بررسی رابطه ذخیره مطالبات مشکوک الوصول و مدیریت سرمایه در بانکها

یکی از مباحث مورد توجه بانکها حفظ و نگهداری سرمایه شان در نسبت مناسب است، به گونه ای که بتوانند سرمایه خود را در نسبت قانونی حفظ کنند. بانکها به اتکای سرمایه خود در مقابل زیان های ناشی از عدم بازپرداخت وام های اعطاشده (ریسک اعتباری)، شرایط نامساعد بازار(ریسک بازار) و ریسک عملیاتی ایستادگی می کنند.یکی از عوامل اثرگذار در محاسبه نسبت کفایت سرمایه ذخیره مطالبات مشکوک الوصول است. در ایران نحوه محاسبه ذخیره مطالبات مشکوک الوصول طی بخشنامه ای توسط بانک مرکزی اعلام شده است. در این بخشنامه مواردی از قبیل طبقه بندی مطالبات به جاری و غیر جاری، ارزشیابی وثایق تسهیلات و برآورد ذخیره مورد نیاز در طبقات غیرجاری تا حدی بر عهده مدیریت گذاشته شده است. لذا بخشی از ذخیره مطالبات مشکوک الوصول با برآورد مدیران همراه است و این امر اجازه دخل و تصرف در ارقام ذخایر را می دهد. در این پژوهش با توجه به اهمیت کفایت سرمایه بانکها و نقش ذخیره مطالبات مشکوک الوصول در آن به بررسی رابطه بین ذخیره مطالبات مشکوک الوصول و مدیریت کفایت سرمایه در بانکها پرداخته شده است. نمونه آماری این تحقیق شامل آن دسته از بانک های دارای مجوز از بانک مرکزی است که از سال1382 تا 1390 اطلاعات آنها در دسترس باشد. نتایج آزمون فرضیه های تحقیق با استفاده از داده های ترکیبی نشان می دهد برخلاف انتظار بین ذخیره مطالبات مشکوک الوصول و کفایت سرمایه رابطه معنی داری وجود ندارد.